Մենք գնացինք Խոր վիրապ: Մենք 5 հոգով գնացինք սիթի խանութը որ սնունդ գնենք իսկ մնացածը մնացին ավտոբուսում մեզ սպասել: ՄԻքանի րոպեից մենքել եկանք և նստեցիք ավտոբուս և ուղեվորվեցինք Խորվիրապ: Ճանապարհ շատ երկար չէր մենք ավտոբուսում խաղում էինք, որպեսզի տխուր չլինի: Մենք խաղում էին 21 և միհատել խաղ, որի անունը ես չեմ հիշում: Մենք խաղում էինք մինչև չհասանք տեղ
և առաջինը ինչ որ տեսանք դա մեծ եկեղեցին էր և կողքը միքիչ փոքր տների պես մի բան: Հյուրերը շատ էին, և ուրիշ դպրոցիցել եկած երերեխեք կաին: Մենք միքիչ երկար սպասեցինք, որ մտնենք ծակը և վերջը մենք մտանք փոքրի մեջ իսկ կայն երկու հոգի, որոնք հասցրեցին մտնել մեծ քարանձավը և դրանք Արշիլը և Վիտալին էին, որոնք մեծ քարանձավ էին մտել և հերթում սպասել երսուն րոպե: Քարանձավից հետո մենք գնացինք եկեղեցի որպեսզի աղոթենք, մոմ վառենք և երգենք: երգելուց հետո մենք գնացինք սար բարձրանալու: Այնտեղ էլ 
ճաշեցինք և նշեցեցինք հայկի ծնունդը: Ճաշելուց հետո մենք իջանք ներքև երթուղաինի մոտ և այդտեղի աղբը հավաքեցինք և նստեցիքն երթուղաին, որպեսզի գնանք ընկեր Հասմիկի գյուղի տունը: Այդտեղ մենք նայեցինք մեր հոկտեմբերին աճացրած դրսում ծաղիկները խնամեցինք և ջրեցինք իրենց: գյուղում մեզի հատ հյուրընկալ ընդունեցին: Մեզի քաղցրավենիք և տնական հյութով հյուրասիրեցին և մենք շաուրնակեցիքն ճանապարհը:
Արթուր Կոստանյան 